Lieve Tristan <3

Lieve iedereen,

Mijn vriend Tristan die is een paar jaar geleden gevallen met de klimmen, van een klimmuur. Waardoor hij zijn enkel verbrijsteld heeft. Des tijds is hij toen geopereerd geweest en hebben ze pinnen in zijn enkel gezet, zodat hij weer mogelijkheid had om te kunnen lopen. Dat is hem gelukkig gelukt. Des ondanks heeft hij een jaar gerevalideerd en in een rolstoel gezeten.

Het afgelopen jaar kreeg Tris steeds meer pijn aan zijn enkel en begon het lopen ook steeds pijnlijker en moeilijker te worden voor hem. Hij is naar de huisarts geweest en hij werd doorgestuurd naar een podoloog. Daar werd verteld dat er foto's gemaakt moest worden. Toen dat eenmaal gebeurt was, werd er niet echt leuk nieuws aan hem verteld. Hij moest opnieuw geopereerd worden, omdat de pinnen niet meer goed zaten in zijn enkel. Er werd bij de afspraak verteld dat hij Vrijdag 8 mei 2015 geopereerd moest worden.

Met dat hij 7 weken heeft om op te knappen en dat als dat niet geval zal wezen, wat ongeveer 70% is, dat hij opnieuw geopereerd zal moeten worden. Met jaar revalideren met het vooruit zicht. Een week voor de operatie zijn we met z'n tweeën naar het ziekenhuis geweest voor de anesthiest, dat ging heel vlot, we kregen een strippenkaart mee met alle afspraken erop, die moesten aan het einde van de afspraak afgetekend worden en vervolgens weer ingeleverd worden op de terug weg. We stonden binnen 45 minuten weer buiten. We hebben de apotheker, doktersassitente en de anesthiest gehad, echt een geweldig systeem. Alles was lichamelijk goed met hem en hij had gekozen voor een ruggenprik met een roesje. 2 dagen daarna kreeg hij een brief met de tijd dat hij aanwezig moet zijn voor de dagopname, dat was 09.00 uur 's ochtends en er stond in dat hij 6 uur van te voren niets meer mocht eten en 2 uur van te voren niets meer mocht drinken.

8 Mei checkte hij zich in, in het ziekenhuis en kreeg een ruggenprik en het roesje. Dit is een nare ervaring voor hem geweest omdat hij hierdoor niet lekker is geworden en het veel pijn deed. De operatie duurde langer dan gedacht omdat een pin vast zat in het bot en de andere pinnen ook goed vast zaten, daardoor is er aardig wat geweld gebruikt om de pinnen eruit te halen. Dezelfde dag mocht Tris gelukkig naar huis en heeft zijn vader hem opgehaald en thuis gebracht. Hij heeft veel pijn en is gauw moe, maar verder gaat alles goed met hem. Hij doet hartstikke zijn best, nu al, om weer de oude Tristan te worden.

Omdat ik Tris met veel dingen moet helpen en veel taken van hem moet overnemen in het huishouden de komende tijd, kan het zijn dat de blogposten niet altijd op tijd op de blog staan of de planning kwa posts anders zijn. Ik zal iedergeval proberen om één keer per week een post te maken en deze erop te zetten. Ook omdat het voor mezelf ook een goede afleiding is. Als het beter met Tris gaat zal ik waarschijnlijk weer mijn oude blogschema aanhouden.